Apa yang berlaku kepada sisa elektronik?

Sisa elektronik, yang juga dikenali sebagai E-waste, adalah kebimbangan utama dalam dunia moden hari ini. E-waste digambarkan sebagai alat elektrik atau elektronik yang dibuang untuk penyelamatan, penggunaan semula, pelupusan, kitar semula atau penjualan semula. Contoh E-waste termasuk TV, pemain CD, telefon bimbit, VCR, pencetak, monitor, mesin faks, PDA dan komputer antara lain. Memandangkan kemajuan teknologi berkembang pada kadar yang cepat, banyak alat elektronik menjadi sampah selepas hanya beberapa tahun perkhidmatan. Sebenarnya, keseluruhan kategori alat elektronik lama menyumbang kepada pengumpulan E-waste seperti VCR yang digantikan oleh pemain DVD dan pemain DVD yang digantikan oleh blu-ray.

Gambaran Keseluruhan E-waste dan Distributionnya

Peranti elektronik yang telah menjadi usang terus mengisi tapak pelupusan di seluruh dunia. Kira-kira 30 juta komputer dilupuskan di Amerika Syarikat sahaja setiap tahun, manakala Eropah membuang kira-kira 100 juta telefon dengan kurang daripada 20% daripada mereka dikitar semula dengan betul manakala selebihnya pergi ke tempat pembuangan sampah dan insinerator. Agensi Perlindungan Alam Sekitar memperkirakan sekitar 50 juta metrik tan E-waste memasuki TPA setiap tahun. Elektronik yang tidak dibuang cukup mengandungi bahan berbahaya seperti kadmium, plumbum, berilium, dan raksa. Bahan-bahan semacam itu hanya boleh dilihat sebagai unsur jejak tetapi apabila mereka menambah jumlah mereka dapat menimbulkan ancaman yang signifikan terhadap alam sekitar. Apabila E-waste tidak dilupuskan dengan betul, bukan sahaja buruk bagi alam sekitar tetapi ia juga merupakan peluang kitar semula yang hilang. Kebanyakan sisa elektronik terdiri daripada beberapa bahan yang boleh dikitar semula seperti logam, plastik atau kaca.

Apakah Kaedah Pelupusan yang Betul?

Selepas elektronik yang sudah usang atau tidak digunakan dibuang sebagai sampah, dua perkara boleh berlaku: E-waste boleh duduk di tapak pelupusan atau dapat dikitar semula dan digunakan untuk membuat produk baru. Memandangkan permintaan terhadap produk elektronik pintar berkembang, begitu juga jumlah E-waste. Kebanyakan pengguna menyedari bagaimana untuk melupuskan elektronik yang tidak digunakan atau lama, tetapi ia beralih ke kemudahan, pengetahuan, dan kesediaan untuk membuang e-sisa dengan betul. Daripada melemparkan telefon bimbit, DVD, tablet, Ipad, komputer riba, atau komputer dalam tong sampah lama, protokol yang betul adalah untuk mengambil e-waste ke pusat sumbangan, kitar semula, atau program pengambilan elektronik. Sebaik sahaja elektronik yang dibuang dibawa ke kemudahan sedemikian, ada yang diperbaharui oleh pengitar semula yang menggunakan manusia untuk mengurutkan peranti e-sisa atau pemisahan untuk menyelamatkan bahan yang boleh digunakan. Walau bagaimanapun, ia sering lebih mudah menghantar e-waste kepada negara-negara membangun. Di negara-negara membangun, proses kitar semula e-waste tidak dikawal dengan betul, dan kaedah yang selamat jarang digunakan. China kekal sebagai tempat lambakan utama untuk e-waste dari negara maju.

Kesan Alam Sekitar E-waste

Terdapat beberapa isu yang timbul berhubung dengan alam sekitar hasil daripada pembongkaran dan pembuangan sisa elektronik di negara-negara membangun. Kedua-dua siaran atmosfera dan cecair mencari jalan ke dalam badan air, tanah, air bawah tanah, dan udara yang menjejaskan haiwan laut dan darat liar dan domestik. Tanaman yang dimakan oleh manusia dan haiwan serta air minuman dipengaruhi oleh komponen berbahaya bahan-bahan e-sisa.

Maklumat Keselamatan

Sisa elektronik menimbulkan potensi ancaman kepada keselamatan individu dan negara yang mengeksport bahan tersebut. Jika maklumat peribadi tidak dipadamkan dengan betul sebelum membuang komputer, cakera keras boleh dibuka semula mendedahkan maklumat peribadi yang pernah disimpan di dalam peranti. Maklumat tersebut termasuk data kewangan swasta, rekod transaksi dalam talian yang boleh diakses, nombor kad kredit, dan maklumat akaun.