Apakah Ekonomi Laissez-Faire?

Ekonomi Laissez-Faire Ditakrifkan

Ekonomi Laissez-Faire adalah teori ekonomi dan amalan. Ia menunjukkan bahawa sistem ekonomi harus beroperasi dengan gangguan kerajaan yang minimum. Di bawah sistem ini, perniagaan swasta dibenarkan untuk bertindak dan beroperasi seperti yang ditentukan oleh kuasa pasaran.

Beberapa prinsip laissez-faire yang diterima umum adalah:

1. Dunia secara semulajadi mengawal diri dan peraturan diri adalah proses yang paling berkesan dan cekap.
2. Orang-orang, asas masyarakat, mempunyai hak semulajadi untuk kebebasan dari kawalan.
3. Syarikat-syarikat, sebagai entiti negeri, harus diuruskan oleh masyarakat.
4. Dalam pasaran yang kompetitif, persaingan yang tidak terkawal akan menghasilkan keseimbangan semula jadi antara penawaran dan permintaan.

Asal-usul Ekonomi Laissez-Faire

Perdebatan mengenai penglibatan kerajaan dalam ekonomi telah berlangsung sejak zaman purba. Amalan ekonomi laissez-faire mula diperkenalkan di Eropah pada abad ke-18. Seorang ahli ekonomi Perancis, Francois Quesnay, meyakinkan Raja Louis XV untuk mencuba teori dalam praktiknya. Pada 1754, Raja menghapuskan peraturan kerajaan mengenai pengeluaran dan pengedaran bijirin dan langkah itu berjaya selama 10 tahun. Walau bagaimanapun, penuaian bijirin yang buruk menyebabkan harga meningkat. Pengeluar bijirin, yang peduli dengan margin keuntungan mereka, mengeksport produk ke negara-negara yang dapat membayar harga. Tanpa produk dan tidak ada cara untuk membeli, orang ramai mengalami kelaparan yang meluas. Menjelang 1770, kerajaan Perancis mengeluarkan sistem perdagangan bebas.

Walaupun percubaan yang tidak berjaya ini, penyokong-penyokong ekonomi laissez-faire terus mendapat manfaatnya sepanjang Abad ke-19. Idea ini sangat popular dengan para liberal Eropah yang percaya bahawa kerajaan hanya boleh secara pasif terlibat dalam kehidupan peribadi. Pada masa yang sama, pegawai kerajaan di Amerika Syarikat memutuskan bahawa bukanlah pendekatan yang sesuai untuk ekonomi, sebaliknya, memihak kepada perlindungan dan peraturan pemerintah. Walau bagaimanapun, ia ditinjau semula pada tahun 1970-an apabila kerajaan Amerika Syarikat memberi tumpuan kepada ekonomi pasaran, mendegradasi perniagaan dan menghapuskan halangan perdagangan.

Faedah

Walaupun dikritik secara meluas, laissez-faire ekonomi menghasilkan faedah tertentu untuk masyarakat dan ekonomi. Sekeping yang paling penting, mungkin, adalah sokongan perdagangan bebas. Perdagangan bebas membolehkan pulangan ekonomi maksimum bagi kedua-dua rakan kongsi. Dalam erti kata lain, ia membolehkan keuntungan bersama. Dengan menghapuskan kerajaan dari proses ekonomi, perniagaan swasta dapat beroperasi dengan lebih cekap. Di sesetengah negara, ia membantu mencegah rasuah kerajaan. Selain itu, ahli ekonomi sering akan menunjukkan bahawa amalan laissez-faire mewujudkan insentif pasaran. Insentif-insentif ini memastikan bahawa syarikat swasta akan bekerja dengan gigih untuk memberikan tuntutan pengguna. Mereka syarikat yang tidak berfungsi dengan cekap akan keluar dari perniagaan.

Kelemahan

Salah satu kelemahan terbesar dalam pendekatan ekonomi ini ialah ia boleh menyebabkan peningkatan kualiti kehidupan, kekayaan, dan pendapatan. Kekayaan yang dicipta di bawah sistem ini sering diwarisi, meninggalkan mereka yang mempunyai peluang terhad untuk memerangi perniagaan yang mantap. Ia membolehkan syarikat-syarikat yang kuat menguasai. Salah satu contohnya ialah dengan monopoli. Di bawah laissez-faire ekonomi, monopoli dapat muncul dengan menyekat bekalan, mengenakan harga tinggi, dan membayar gaji yang rendah.

Pengaruh Ekonomi Laissez-Faire

Hari ini, kebanyakan negara bekerja di bawah pendekatan campuran untuk ekonomi. Walau bagaimanapun, teori ekonomi laissez-faire terus mempengaruhi perniagaan swasta dan interaksi kerajaan di seluruh dunia. Pengaruh ini dapat dilihat dalam pergerakan neo-liberal yang sering menyebabkan menjual perkhidmatan awam yang tidak cekap dan tidak terkawal kepada syarikat swasta. Ini telah berlaku di seluruh dunia dalam penjagaan kesihatan, pengeluaran elektrik, dan bekalan air. Ia juga dilihat dalam "meleleh ke bawah ekonomi". Ini adalah idea bahawa apabila perniagaan dibenarkan untuk memaksimumkan keuntungan mereka dengan campur tangan kerajaan yang sedikit, keuntungan yang lebih tinggi akhirnya akan melelehkan kepada pemilik bukan perniagaan, sehingga memberi manfaat kepada semua orang.