Negara-negara yang mempunyai Infrastruktur Bekalan Air Terburuk

Apakah Akses Air?

Salah satu Matlamat Pembangunan Milenium Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu adalah untuk mengurangkan bilangan orang tanpa akses kepada air minuman yang mampan dan selamat dan sanitasi asas sebanyak 50%. Akses ditakrifkan mengikut jarak dan jumlah air yang ada. Jika sumber air kurang daripada 0.6 batu jauhnya dan secara konsisten menyediakan sekurang-kurangnya 20 liter air setiap orang dalam keluarga, isi rumah dianggap mempunyai akses kepada air. Air minuman yang selamat bebas daripada bahan kimia dan mikrob yang menyebabkan penyakit dan diperolehi melalui sambungan rumah, ketukan masyarakat, telaga dilindungi atau musim bunga, dan koleksi air hujan.

Kurangnya Akses kepada Air

Hampir 1.1 bilion orang tidak mempunyai akses kepada air minum yang selamat di seluruh dunia, 663 juta lagi tidak dapat mengakses sumber air yang lebih baik. Orang-orang ini terletak di seluruh sub-Sahara Afrika walaupun terdapat satu pulau Pasifik dan satu negara Timur Tengah dalam senarai negara-negara dengan infrastruktur air terburuk. Papua New Guinea mendahului senarai itu, hanya 40% penduduk yang mempunyai akses kepada sumber air yang lebih baik. Enam negara berikut berada di Afrika: Equatorial Guinea (48%), Angola (49%), Chad (51%), Mozambique (51%), Madagascar (52%), dan DR Congo (52%). Seterusnya adalah Afghanistan dengan hanya 55% penduduknya mempunyai akses kepada sumber air yang lebih baik. Ini diikuti oleh Tanzania (56%) dan Ethiopia (57%).

Akibat Kecil atau Tidak Akses ke Air

Akibat kekurangan akses kepada air bersih dan selamat, sumber air yang lebih baik, dan perkhidmatan sanitasi yang lebih baik adalah mengejutkan. Ia memberi kesan kepada pendidikan, kesihatan, kelaparan, kemiskinan, dan ekonomi. Kanak-kanak kelihatan menanggung beban yang tidak mencukupi untuk air. Daripada 1, 6 juta orang yang meninggal setiap tahun dari penyakit pencegahan yang boleh dielakkan (seperti kolera), 90% adalah berusia di bawah lima tahun. Lebih 1.5 juta orang lagi didiagnosis setiap tahun dengan Hepatitis A. Angka ini semua disebabkan air najis. Di negara yang terdahulu disenaraikan, kira-kira 80% penyakit disebabkan oleh keadaan air dan sanitasi yang buruk.

Apabila kanak-kanak berjuang untuk kehidupan mereka kerana penyakit dan kekurangan zat makanan (dari parasit dalam air), mereka tidak dapat bersekolah. Sebenarnya, sejumlah 443 juta hari sekolah yang direkodkan hilang setiap tahun akibat penyakit yang berkaitan dengan air. Masalah ini dikuatkan untuk kanak-kanak perempuan. Gadis-gadis lebih kerap bertanggungjawab untuk mengumpul air daripada kanak-kanak lelaki, dan ketika sumber airnya jauh, mereka kehilangan sekolah untuk memastikan rumah tangga mempunyai air.

Orang dewasa dan kanak-kanak yang terpaksa menghabiskan masa mengumpul air tidak dapat menyumbang kepada ekonomi dengan mengambil bahagian dalam tenaga kerja. Sama ada mereka tidak mendapat pendidikan yang membolehkan mereka pergi dan menyumbang kepada sektor pekerjaan formal, atau mereka dimakan dengan pemikiran mengumpul air. Mengikut anggaran PBB, negara-negara Afrika sahaja kehilangan 40 bilion jam setiap tahun dalam usaha mendapatkan air isi rumah.

Apa yang sedang dilakukan?

Banyak bukan keuntungan, pertubuhan bukan kerajaan, dan agensi kerajaan bekerjasama untuk menghapuskan masalah ini di seluruh dunia, termasuk di negara-negara yang disebutkan di atas. Pertubuhan Kesihatan Dunia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (WHO) dan Tabung Kecemasan Kanak-kanak Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNICEF) telah bergabung melalui Program Pemantauan Bersama untuk Bekalan Air dan Sanitasi yang digunakan untuk mengukur kemajuan terhadap matlamat pembangunan. WHO juga melabur dalam penyelidikan untuk menggambarkan keberkesanan kos bagi kerajaan untuk melabur dalam menyediakan atau memperbaiki keadaan air dan sanitasi. Mereka juga bekerja dengan kemudahan bukan keuntungan, kemudahan penyelidikan, dan kerajaan untuk menyokong usaha akses dan rawatan air. UNICEF menguruskan pasukan Air, Sanitasi, dan Kebersihan (WASH) untuk mempromosikan akses kepada air bersih, tandas yang lebih baik, dan amalan kebersihan.

Harapan untuk Masa Depan

Walaupun semua nombor negatif dan akibatnya, ada harapan. Matlamat Millennial dipenuhi tiga tahun lebih awal daripada jadual. Dengan tarikh akhir 2015, penduduk tanpa akses kepada air dan kemudahan sanitari yang lebih baik dipotong pada separuh tahun 2012. Ini bermakna kerajaan dan organisasi di mana-mana telah menggunakan penunjuk Matlamat Millennial sebagai alat untuk memperbaiki keadaan hidup rakyat. Hakikat bahawa matlamat dicapai lebih awal daripada jadual menunjukkan bahawa memastikan akses air adalah penting kepada kerajaan dan dianggap serius. Negara-negara yang disenaraikan dalam artikel ini mewakili sebahagian daripada anggaran 11% penduduk global yang masih tidak mendapat akses ke air.